“Daphne, het klinkt echt interessant Persoonlijk Leiderschap coaching, maar wat is het nou precies?”
Voor iedereen die daar ook benieuwd naar is, heb ik het wat uitgebreider uiteen gezet hieronder;
Ieder kind loopt in zijn leven pijn op. Dat is pijn bijvoorbeeld over waar het zich niet gekend of gezien heeft gevoeld, waar niet in zijn behoeften is voorzien en/of waar het zich onveilig heeft gevoeld.
Ieder kind loopt dit op, want het is nooit mogelijk om de ideale afstemming te krijgen van de ouders, de omgeving en de wereld. Voor een (groot) deel zullen ouders/omgeving/wereld het kind herkennen, stimuleren, liefhebben, maar er zijn altijd delen (eigenschappen, kenmerken, behoeften) die ze niet zien, waar ze niet weten hoe ermee om te gaan of die ze zelfs weg willen hebben bij het kind (eigenlijk door de plek waar zij in hun ontwikkeling staan en door hun eigen beschermmechanismen).
Een kind wil geen pijn hebben. En het zoekt oplossingen om zichzelf tegen pijn te beschermen. Het ontwikkelt onbewust een beschermingsmechanisme. Dit beschermingsmechanisme bestaat uit een strenge kant (strenge ouder: die waarschuwt waar het kind allemaal aan moet voldoen om de pijn niet op te lopen) en een strategische kant (strategisch kind: die niet meer puur speels en spontaan, maar vanuit strategie op de wereld reageert)
Bijvoorbeeld: Een kind van 4 jr is heel trots op zijn tekening die af is. De ouder zegt dat het heel mooi is, maar dat er nog heel veel bij kan worden getekend en tekent er een rood hartje bij. Het kind wordt boos dat de ouder op zijn tekening tekent en begint te schreeuwen. De ouder wordt boos dat het kind zo schreeuwt, het vindt dat het zich aanstelt en om het stil te krijgen legt het de tekening weg, tot het kind stil kan zijn.
Het kind leert dat boos worden leidt tot onbegrip bij de ouder en tot straf (onthouden van de tekening). In zijn beschermingsmechanisme ontwikkelt het dat boos worden niet goed is en gaat gevoelens verbergen als het iets niet leuk vindt.
Het beschermmechanisme ontwikkelt zich in de kinderjaren verder door. Het beschermt het kind tegen ongemakkelijke gevoelens en zo kan het kind zich zo pijnloos mogelijk voegen in de opvoedomgeving/wereld. Het strenge deel en het strategische kind deel in het kind bepalen zo steeds meer het gedrag van het kind.
Iemand gaat zich in de loop van de kinderjaren steeds meer identificeren met het beschermende deel. En zonder dat iemand nog een verband ziet tussen het beschermgedrag en de oorspronkelijke pijn. Het beschermmechanisme staat aan het roer in iemand zijn gedrag. En zonder bewustzijn hiervan ook nog op volwassen leeftijd. Dit mechanisme is het sterkst bij stress/gevaar voor pijn of kwetsbaarheid, maar loopt ook zonder stress duidelijk mee in het gedrag van een persoon. De oorspronkelijke pijn, die eigenlijk de pijn van een kind is, wordt niet gezien en kan ook niet worden opgelost. Je leeft je leven volgens een bepaald script. Een schema dat aannames over jezelf, de ander en de wereld in een verhaal heeft gegoten. Het heeft je gediend als kind om grip te krijgen op de wereld en je staande te houden. Maar houdt je zonder bewustzijn hierop nu in de greep.
Bijvoorbeeld: Het kind is inmiddels 21 jaar en werkt in een restaurant. Een collega gooit een stapel borden om en vraagt hem om het op te ruimen. Hij voelt dat het niet eerlijk is, maar slikt het in, snel weg bij het ongemakkelijke gevoel. Boos worden is tenslotte niet goed en niemand hoeft te zien dat hij het niet leuk vindt. Het is het veiligst om gewoon niets te zeggen en het op te ruimen. Het onderdrukt zichzelf.
De kern van wie iemand is, wordt onderdrukt door het beschermmechanisme. De kern waarbij iemand voelt dat iets niet eerlijk is, dat hij een grens wil stellen of zelf een wens heeft, wordt vertroebeld. Iemand staat niet meer puur in contact met zijn talenten en de kern van wie hij is. Niet meer in volle kracht van wie hij is, maar in strategische afstemming op de wereld om pijn te weren.
Als kind is het heel logisch om zo een antwoord op pijn. Maar de pijn die wordt geweerd was voor het kind heel groot, het leek te groot om aan te gaan of op te lossen. Maar als volwassene is die pijn wel op te lossen. Als volwassene kun je jezelf veel beter reguleren en heb je veel meer tools om de pijn op te lossen. Maar dan moet je je wel bewust zijn van die pijn…en het beschermmechanisme dat je hebt om die pijn niet meer te voelen.
En dat beschermmechanisme (ook wel ego genoemd) doet er alles aan om jou dat nooit meer te laten voelen. Die gelooft de impact van de oorspronkelijke pijn en heeft angst om dat te voelen. Die voelt dus weerstand tegen bewustwording van het beschermmechanisme en de pijn erachter. En zet alle zeilen bij om je ervan vandaan te halen. Het beschermmechanisme wordt actief om je te beschermen tegen je beschermmechanisme. Sterker nog, het schema zoekt selectief naar signalen dat het klopt; dus je zit in een “zie je wel-verhaal” dat zichzelf in stand houdt.
Je moet dus eerst bewustzijn ontwikkelen op dat je een beschermmechanisme hebt die jou leidt. En dan door je eigen weerstand heen werken om naar jouw beschermmechanisme te kunnen kijken. En naar de oorsprong en pijn die daarachter zit. Voor het vergroten van bewustzijn heb je vaak een ander nodig, die onvoorwaardelijk naast jou staat en jouw kern ziet. Afhankelijk van de problematiek die mensen ervaren is hiervoor in Nederland behandeling, therapie en coaching te vinden.
Ik werk met gedragskundigen en artsen voor verstandelijk gehandicapten (AVG) die problemen ervaren op hun werk en geef Persoonlijk Leiderschap coaching. Er kunnen allerlei problemen spelen zoals bijv. ervaren geen grenzen te kunnen aangeven, geen werkplezier hebben, gedoe ervaren met collega’s, stress, angst onzekerheid, symptomen ervaren van burn out, perfectionisme nastreven, autoriteitsproblemen ervaren, etc.
De manier waarop ik werk is samen met de ander onder de loep te nemen waar diegene vastloopt. En samen uiteen te rafelen wat er gebeurt en bewustzijn te vergroten op welk deel daar leidend is in iemands gedrag. En welke pijn of blokkade iemand daar op die plek houdt.
Zo wikkelt iemand stap voor stap beschermlagen af om weer te ontdekken wie die persoon puur, in kern, is. En zo kan diegene zelf en kunnen de persoonlijke talenten van die persoon weer volop tot z’n recht komen. Gedragskundigen en artsen zijn vaak intelligente, talentvolle collega’s met brede schouders en een groot hart voor de zorg voor andere mensen. Hen versterken, betekent direct de kwaliteit van zorg voor anderen verbeteren! En aan dat doel werk ik op deze wijze graag mee.
